4 stycznia 2015 | 
Author 
Liczni autorzy zwracają uwagę na właściwy dobór zastosowanej dawki LBA w kardiomiopatii przerostowej oraz na fakt, że dawki początkowe są zazwyczaj skuteczniejsze niż dawki następne [169, 918], Wydaje się również, że leki mające wewnętrzną aktywność sympatykomimetyczną są mniej skuteczne, niż LBA pozbawione tej właściwości [484].
W kardiomiopatii zastoinowej nieznany czynnik (bakteryjny, wirusowy lub jeszcze inny) uszkadza komórki mięśnia sercowego, wskutek czego dochodzi do patologicznej rozstrzeni komory lewej i klinicznych objawów niewydolności krążenia. Dominująca wśród nich jest duszność, najpierw wysiłkowa, a potem spoczynkowa, oraz częste bóle klatki piersiowej o typie bólów wieńcowych. Konwencjonalne leczenie niewydolności krążenia daje niewielkie skutki, a prognoza w cięższych przypadkach jest zawsze zła. Stąd też pierwsze doniesienie Waagsteina i wsp. [1034] o zadziwiającej skuteczności LBA w kardiomiopatii zastoinowej stworzyły wiele nadziei chorym dotkniętym tym schorzeniem.
Autorzy podawali 7 chorym z ciężką kardiomiopatią zastoinową prak- tołol (w dawce 50 – 400 mg/dobę) lub alprenolol (w dawce 100 mg/dobę) przez okres 2-12 miesięcy. U 4 chorych poprawa była natychmiastowa, u pozostałych powolniejsza. U wszystkich chorych zniknął częstoskurcz spoczynkowy, zwiększyła się tolerancja na wysiłek oraz diureza (można było wyłączyć leki moczopędne), sylwetka serca w rentgenogramie zmniejszyła się. Skuteczność LBA w kardiomiopatii zastoinowej, o ile potwierdzi się w dalszych badaniach klinicznych, rzuci zupełnie nowe światło na nie wyjaśnioną dotychczas patogenezę tego schorzenia.
PRZYDATNOŚĆ DIAGNOSTYCZNA I LECZNICZA LBA W STANACH KRĄŻENIA HIPERKINETYCZNEGO
Do stanów chorobowych, w których powstawaniu istotną rolę odgrywa wzmożone napięcie układu współczulnego, należą zespoły krążenia hi- perkinetycznego. Pojęcie to odnieść można tak do ściśle zdefiniowanych jednostek chorobowych (nadczynność tarczycy, choroba Pageta, przetoka tętniczo-żylna), jak i do mało poznanego tzw. samoisttiego zespołu hi- perkinetycznego, w którym nie udaje się wykryć żadnej z opisanych przyczyn hiperdynamiki krążenia [497],
W stanach krążenia hiperkinetycznego częstość pracy serca oraz jego kurczliwość wzrastają powyżej granic prawidłowych, a minutowa pojemność wyrzutowa serca jest większa od aktualnego zapotrzebowania tkanek [346, 393, 497]. Tego rodzaju warunki patofizjologiczne są podatnym podłożem do leczenia LBA. Jednakże leki p-adrenolityczne można stosować wyłącznie wtedy, gdy wykluczy się znane przyczyny krążenia hiperkinetycznego (awitaminozę B1( wady zastawek aortalnych, niedokrwistość, przewlekłe stany gorączkowe, niektóre stany toksykomanii).
Niekiedy w trudnościach rozpoznawczych tzw. samoistnego zespołu hi- perkinetycznego, określonego również różnymi innymi mianami (neurosis cordis, dystonia neuro-circulatoiia, zespół krążenia hiperdynamicznego), mogą okazać się pomocne diagnostyczne próby za pomocą LBA.
Barbaresi i wsp. [65] stwierdzili, że u zdrowych osobników nifenalol (INPEA) i oksprenolol (Trasicor) w sposób charakterystyczny zmieniają morfologię tych załamków ekg, które są odzwierciedleniem fazy repola- ryzacji. Podobne wyniki otrzymali Noskowicz i Chrzanowski [cyt, za 634] oraz Pyzik i Sędziwy [819] po dożylnym stosowaniu propranololu.
Posted in Bez Kategorii