23 stycznia 2015 | 
Author 
Glibenklamid (Euclamin) – tabl. po 5 mg. W 1969 r. wprowadzono do lecznictwa szczególnie silnie działający N-4,2-(5-chloro-2-metoksybenzami- do)-etylofenylosulfonylo-N’-cykloheksylosulfonylomocznik. Glibenklamid na zdrowe, nie uśpione psy działa 240 razy silniej niż tolbutamid (Diabetol), przy uwzględnieniu wpływu hipoglikemizującego w ilościach gramowych, lub 140 razy silniej, jeżeli porównywać ilości molalne.
Podanie dożylne glibenklamidu w dawce 0,5 mg/kg m.c. psa zwiększa stężenie insuliny w żyle trzustkowo-dwunastniczej 5–6-krotnie. Działanie to pojawia się po kilku minutach od chwili podania, a stężenie osiąga maksimum w 120 min. Po 7 h od podania glibenklamidu stężenie insuliny we krwi jest ciągle 2 razy większe niż przed podaniem preparatu.
Czas działania glibenklamidu przedłuża się po podaniu leku doustnie w dawce doświadczalnej 2 mg/kg m.c. Okres zwiększania stężenia insuliny we krwi dużego krążenia wynosi 4 h w tych warunkach stężenie to osiąga wartości 4-5 razy większe niż insulinemia wyjściowa. Wydzielanie insuliny przez komórki (ł pomiędzy 6 a 20 h po podaniu glibenklamidu było ponad 3-5 razy większe niż przed podaniem leku. Dawki 100 razy mniejsze, tj. 0,05 mg/kg m.c., wywołują podobne działanie lecznicze.
Dawka lecznicza wynosi 1,25-20 mg/24 h. Okres półtrwania wynosi 4,8 h, lek podaje się 3 razy dziennie. Maksymalne stężenie we krwi uzyskuje się 4-5 h po podaniu, lek wykrywa się w surowicy jeszcze po 24 h od podania jednorazowej dawki.
Posted in Bez Kategorii